Terug naar huis

Dag 15 en dag 16 – Zondag 06/07 en maandag 07/07: Terug naar huis

Om 4u30 gaat de wekker al. Gelukkig is het hotel hierop voorzien en kan je vanaf 4u al ontbijten. Met het shuttlebusje gaan we naar de luchthaven waar we om 5u45 aankomen. Het inchecken en door de security control gaan gaat verrassend vlot. We zijn dus heel ruim op tijd want de vlucht naar Philadelphia vertrekt pas om 8u20. Vijf uur later, om 16u20 plaatselijke tijd, komen we met deze Airbus A320 aan in Philadelphia. Op deze binnenlandse vlucht kreeg je gratis frisdrank, het eten was betalend.

We hebben twee uur vooraleer de vlucht naar Brussel vertrekt, dus ideaal om iets te gaan eten, een Aziatische wokschotel, en dan naar de gate te gaan. Nog even aan de gate wachten en we kunnen instappen in de B 767. Er is zeer weinig volk aan boord. Wij zitten in het achterste compartiment samen met minde dan 10 anderen. Terwijl ze rondkomen met het avondeten zie ik dat het vliegtuig een grote bocht neemt en even later zie ik de zon weerspiegelen op de vleugel aan de andere kant van het vliegtuig. Maar ik denk er niet verder over na. Nog een tien minuten later wordt er omgeroepen dat de airco stuk is en we terug naar Philadelphia aan het vliegen zijn. Nu snap ik waarom het vliegtuig zo’n grote bocht maakte. Drie uur na het opstijgen zijn we terug in Philadelphia.

We krijgen e horen dat we voorlopig moeten wachten en ze weten nog niet of ze het vliegtuig gaan maken of we met een ander gaan vliegen. Na drie uur wachten komt er een ander toestel aan, een B 757, en als de passagiers zijn uitgestapt wordt het snel klaargemaakt voor ons. Het inchecken verloopt heel chaotisch. Eerst mochten we met onze vorige vliegtuigticket instappen maar omdat dit een ander en kleiner vliegtuig is klopt de zetelnummering niet meer. Ik en Kim hebben nu zetelnummers op elk een andere rij. Kim heeft een zetel aan de nooduitgang terwijl ik enkele rijen erachter. Maar ik ga naast Kim zitten, aan de nooduitgang in het achterste compartiment. Dit is geen probleem omdat we maar met zes man in dit vliegtuigcompartiment zitten. Vier uur na aankomst zijn we dus terug weg. We palmen elk een rij van drie zetels in dus kunnen we goed slapen. Op het einde van de vlucht krijgen we het ontbijt hoewel het in België al na de middag is. Om 14u landen we op Zaventem. De bagage laat ook niet lang op zich wachten en de reis zit er nu helemaal op.

Seattle en de Boeingfabriek

Dag 14 – Zaterdag 05/07: Seattle en de Boeingfabriek

De laatste volledige dag in de USA. We staan vroeg op voor het ontbijt in het hotel want om 9u30 hebben we tickets voor een rondleiding in de Boeingfabriek in Everett, ten noorden van Seattle. Dat is toch nog minstens een uur rijden. We komen hier al voor 9u aan en kunnen mee met de toer van 9u. We starten met een kort filmpje en daarna worden we in twee groepen van ongeveer 20 man opgedeeld. We krijgen de instructie dat er geen foto’s mogen getrokken worden in de fabriek. Elke groep rijdt met een gis met een bus naar de fabriek. Het gebouw is echt enorm, qua volume het grootste gebouw ter wereld.

De Boeingfabriek vanop de snelweg gezien.

De Boeingfabriek vanop de snelweg gezien.

De toer start met de Boeing 777, een groot model voor de lange afstand. Daarna rijden we met de bus verder naar de assemblagehal van de Boeing 747, de welbekende jumbojet, het grootste vliegtuig van Boeing. Vanop een platform kunnen we heel deze hal overzien. Het is er nu heel rustig. Het is zaterdag en er wordt dan zeer weinig gewerkt.

De laatste stop is de Boeing 787, de Dreamliner, het paradepaardje van Boeing. Het is leuk om de vliegtuigen in hun verschillende stadia van het bouwproces te kunnen zien. We zien 6 vliegtuigen achter elkaar staan. Het duurt gemiddeld 28 dagen vooraleer er een af is.

Gephotoshopte foto omdat er geen foto's mogen getrokken worden.

De Dreamliner

Na anderhalf uur zit de rondleiding erop. In het Future of Flight museum naast de fabriek kan je nog een gepersonaliseerd foto laten trekken ter compensatie van het verbod om in de fabriek foto’s te trekken.

Future of Flight museum

De volgende stop is het Museum of Flight, ten zuiden van Seattle. Dit is een van de meest toonaangevende vliegtuigmusea ter wereld. Hier kan je echt een hele dag in rondlopen. Het museum is onderverdeeld in verschillende afdelingen. We starten bij een grote indoorhal met tientallen, vooral oude, vliegtuigen. De allereerste vliegtuigen, postvliegtuigen, burgervliegtuigen van rond de 2^e wereldoorlog en oude en moderne gevechtsvliegtuigen staan hier of hangen aan het plafond. Indrukwekkende hal. Daarna bezoeken we een afdeling gewijd aan de ruimtevaart. Er staat hier onder andere een replica maanauto een Apollo maanlander en een Apollo landingsstel voor de terugkeer naar de Aarde. Binnen is er verder nog een op schaal nagemaakte Space Shuttle en een afdeling met gevechtsvliegtuigen uit de 2^e wereldoorlog.

Aan de overkant van de straat, bereikbaar via overdekte brug, staan er enkele vliegtuigen in openlucht tentoongesteld. Kort opgesomd zijn dit een British Airways Concorde waar je binnenin kunt kijken, wat een klein vliegtuig is dat eigenlijk. Verder nog een Boeing 737 van de NASA en de allereerste Boeing 747 Jumbojet. Het pronkstuk van de collectie is de eerste Air Force One, een Boeing 707 die gediend heeft van president Kennedy tot president Clinton.

Air Force One

Concorde

NASA B737

Eerste B747 Jumbojet

We sluiten de dag af met een bezoek aan de Columbia Tower in downtown Seattle. Je kan hier naar de 73^e verdieping vanwaar je 360° zicht hebt op Seattle en de omgeving. We zien de Space Needle staan, die toch een stuk lager is dan deze toren. Ook het football- en baseballveld zijn goed te zien. Het valt ook op door hoeveel water Seattle is omgeven.

Zicht op de Space Needle

Het football- en baseballstadion

In de buurt van het hotel dineren we bij Denny’s. Lekkere Amerikaanse keuken. In het hotel laden we heel de auto uit. Dubbelchecken of we niets vergeten zijn en daarna rijden we naar Alamo om deze in te leveren. We hebben veel plezier gehad aan deze Ford Edge. Het inleveren gaat vlot en zonder problemen. Om terug in het hotel te geraken nemen we de shuttlebus van Alamo naar de luchthaven. Van hieruit bellen we naar het hotel die ons met hun shuttlebusje komen halen. In het hotel schikken we onze bagage zodat deze zo gemakkelijk mogelijk mee te nemen is. Om 21u liggen we in ons bed.

Mount Rainier

Dag 13 – Vrijdag 04/07: Yakima – Mount Rainier – Seattle

Om 7u staan we op en na een klein ontbijt in het hotel rijden we naar het Mount Rainier National Park. De Mount Rainier is de grootste berg uit de Cascades en is goed zichtbaar vanuit Seattle. De top van deze 4392m hoge berg is bedekt met eeuwige sneeuw. Door de grote sneeuwval zijn grote delen van het park enkel tijdens de zomermaanden open.

Mount Rainier

We starten ons bezoek in Paradise op 1600 meter hoogte, een van de meest sneeuwrijke gebieden ter wereld met maar liefst 16 meter sneeuw per jaar. Het is er redelijk druk, iedereen heeft vakantie met de nationale feestdag. We bezoeken het grote bezoekerscentrum en daarna doen we de Nisqually Vista Trail, een wandeling van 2 km. Nadat we 100 meter ver zijn bedekt sneeuw het wandelpad. Ik loop vlug naar de auto om wandelstokken voor Kim te halen. Het wandelpad is nu aangegeven met sneeuwstokken, dus het is toch relatief goed te volgen. Ik vind de sneeuw hier toch een meerwaarde. Het maakt de wandeling veel leuker, het is eens iets anders. Aan de bomen zien we dat er toch nog een laag van 2 meter sneeuw ligt. We hebben ook een prachtige uitzicht op de Nisqually gletsjer en op de wolkenloze Mount Rainier.

Mount Rainier

Nisqually Vista Trail

Nisqually Vista Trail

Nisqually Vista Trail

In de buurt van het bezoekerscentrum gaan we ook nog een steile sneeuwhelling op, hier is het redelijk druk. Daarna rijden we naar Sunrise op 1900 meter hoogte, ten noorden van de berg. In het bezoekerscentrum vragen we achter info over de mogelijke wandelingen. De meeste wandelpaden zijn immers nog ondergesneeuwd. Er zijn niet al te veel mogelijkheden, dus nemen we een pad naar boven dat na enkele honderden al ondergesneeuwd is. We gaan dan nog even door maar van het pad is niets meer te zien. We keren dan maar terug. De top van de Mount Rainier is nu met wolken bedekt. Gelukkig hebben we in de voormiddag al mooie foto’s kunnen trekken.

Mount Rainier in de wolken

Dan rijden we naar Seattle, naar het hotel voor de laatste twee nachten aan de Seatac luchthaven. Onderweg naar hier passeren we vele krampjes langs de weg die vuurwerk verkopen, de vorige dagen hebben we er ook al veel gezien. Dineren doen we bij Jack in the Box, gelijkaardig als McDonalds maar dan met betere kwaliteit. ’s Avonds in ons hotel horen we dat er een massa vuurwerk wordt afgestoken voor de nationale feestdag. Maar van hieruit zien we er niets van. We gaan dan maar slapen.

John Day Fossil Beds

 Dag 12 – Donderdag 03/07: Redmond – John Day Fossil Beds – Yakima

Na het opstaan, pakken we direct in en we zijn weer onderweg. Ontbijten doen we tijdens een pauze. We pikken vandaag de draad weer op waar we gisteren gestopt zijn. De twee andere delen van de John Day Fossil Beds. Het eerste deel is de Sleep Rock Unit op 160 km van Redmond. Hier is tevens het gloednieuwe en zeer interessante bezoekerscentrum. Hier staan verschillende fossielen tentoongesteld. Even verderop bezoeken we een ranch waar men kan zien hoe het leven hier was in het begin van de 20^e eeuw.

In het Blue Basin deel iets verderop doen we de Island in Time Trail. Een eenvoudige heen en terug wandeling van 1 km door een amfitheater dat is uitgeleten in het voor hier typische blauwgroene gesteente.

John  Day Fossil Beds NM

Blue Basin unit

Blue Basin unit

  

Op naar de derde en laatste unit, de Clarno Unit. Deze ligt zo’n 120 km verderop, maar door de bochtige wegenis het al namiddag eer we hier aankomen. We hebben het park voor ons alleen, er zijn geen andere auto’s te zien op de parking. We zitten dan ook in een heel afgelegen deel van Oregon. Eerst picknicken we op een van de bankjes naast de parking, gelukkig zijn de bankjes overdekt zodat je toch een beetje beschermd bent tegen de zon.

 Picknick in de Clarno unit

We starten met de Geological Time Trail, een wandeling van 400 meter die naar het beginpunt van de volgende wandeling gaat. Onderweg passeren we langs bordjes waarop de geologische gebeurtenissen van de laatste 50 miljoen jaar beschreven staan. Elke 30 cm van dit pad vertegenwoordigd een tijdsperiode van 37000 jaar. Aansluitend hierop doen we de Trail of Fossils, een rondwandeling van 400 meter en de enige trail in het park waar je daadwerkelijk fossielen in de rotsen kan zien. Na even zoeken vinden we plantaardige fossielen van 44 miljoen jaar oud toen er hier een jungleachtige begroeiing was.

Clarno unit

Fossiele bladeren

Fossiele bladeren

Clarno unit

Dan rijden we verder naar Yakima in de staat Washington. Het eerste deel van de route is nog zeer bochtig en gaat dan ook niet zo goed vooruit. Na een tijdje komen we dan op de rechtere en grotere wegen. Vooraleer we Oregon verlaten laten we de auto nog eens voltanken. Hier wordt het nog voor u gedaan, vanaf morgen kunnen we zelf weer tanken. We steken dan de machtige Columbus River die de grens tussen beide staten vormt. Het laatste deel van de route gaat door het indianenreservaat van de Yakima’s. Dineren doen we opnieuw bij Applebee’s.

Washington

Smith Rock State Park - John Day Fossil Beds

Dag 11 – Woensdag 02/07: Redmond – Smith Rock State Park

Er is geen ontbijt in het hotel, dus rijden w langs de Walmart voor inkopen. Daarna rijden we naar het Smith Rock State Park. Dit is een klein parkje dat gedomineerd wordt door een meanderende rivier en steile rotskliffen op de oevers ervan. We parkeren de auto en dalen af naar de rivier en via een brug bereiken we de overkant. Dit is een zeer bekend park bij rotsklimmers. Wij doen het iets rustiger aan en wandelen de Misery Ridge Trail gevolgd door de River Trail. Dit is een wandeling van 6 km die ons via een stijl pad helemaal bovenaan de rotsen brengt. Een prachtig uitzicht heb je hier. In de verte zie je verschillende vulkanen liggen. De weg naar boven was redelijk zwaar mede door temperaturen tot 35 °C. De afdaling gaat langs de andere kant van deze rotsen. Het pad is soms steil. Als we beneden zijn volgen we de rivier tot we terug aan het beginpunt zijn. Van hieruit moeten we nog naar de auto wandelen die zo’n 100 meter hoger geparkeerd staat. Aan een van de picknickbankjes eten we onze lunch op.

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

Smith Rock State Park

In de namiddag rijden we naar het Painted Hills district van het John Day Fossil Beds National Monument dat we na 1,5u rijden bereiken. De laatste kilometers bestaan uit een gravelweg. Dit is een park bestaande uit drie aparte delen die vele kilometers uit elkaar liggen. Vandaag bezoeken we er een van. Dit park staat bekend om de vele fossiele vondsten die er gedaan zijn. We doen er de Painted Hills Overlook Trail, een korte wandeling en op het einde genieten we op een bankje van het mooie zicht op de omgeving. Je ziet verschillende sedimentlagen in de sterk geërodeerde heuvels. Onder invloed van het zonlicht geeft die een mooi kleurenpatroon. Het is alleen moeilijk op foto vast te leggen. Na een uurtje rijden we terug, we hebben nog een hele rit af te leggen voor we terug in Redmond zijn.

Painted Hills - John Day Fossil Beds NM

Painted Hills - John Day Fossil Beds NM

Painted Hills - John Day Fossil Beds NM

Painted Hills - John Day Fossil Beds NM

Dineren doen we bij Black Bear Diner, een kleinere restaurantketen in het westen van de USA. We bestellen beide een hamburger en we krijgen een gigantisch exemplaar voorgeschoteld.