Dag 13 – Vrijdag 04/07:
Yakima – Mount Rainier – Seattle
Om 7u staan we op en na een klein ontbijt in het hotel rijden we naar het
Mount Rainier National Park. De Mount Rainier is de grootste berg uit de
Cascades en is goed zichtbaar vanuit Seattle. De top van deze 4392m hoge berg
is bedekt met eeuwige sneeuw. Door de grote sneeuwval zijn grote delen van het
park enkel tijdens de zomermaanden open.
Mount Rainier
We starten ons bezoek in Paradise op 1600 meter hoogte, een van de meest
sneeuwrijke gebieden ter wereld met maar liefst 16 meter sneeuw per jaar. Het
is er redelijk druk, iedereen heeft vakantie met de nationale feestdag. We
bezoeken het grote bezoekerscentrum en daarna doen we de Nisqually Vista Trail,
een wandeling van 2 km. Nadat we 100 meter ver zijn bedekt sneeuw het
wandelpad. Ik loop vlug naar de auto om wandelstokken voor Kim te halen. Het
wandelpad is nu aangegeven met sneeuwstokken, dus het is toch relatief goed te
volgen. Ik vind de sneeuw hier toch een meerwaarde. Het maakt de wandeling veel
leuker, het is eens iets anders. Aan de bomen zien we dat er toch nog een laag
van 2 meter sneeuw ligt. We hebben ook een prachtige uitzicht op de Nisqually
gletsjer en op de wolkenloze Mount Rainier.
Mount Rainier
Nisqually Vista Trail
Nisqually Vista Trail
Nisqually Vista Trail
In de buurt van het bezoekerscentrum gaan we ook nog een steile
sneeuwhelling op, hier is het redelijk druk. Daarna rijden we naar Sunrise op
1900 meter hoogte, ten noorden van de berg. In het bezoekerscentrum vragen we
achter info over de mogelijke wandelingen. De meeste wandelpaden zijn immers
nog ondergesneeuwd. Er zijn niet al te veel mogelijkheden, dus nemen we een pad
naar boven dat na enkele honderden al ondergesneeuwd is. We gaan dan nog even
door maar van het pad is niets meer te zien. We keren dan maar terug. De top
van de Mount Rainier is nu met wolken bedekt. Gelukkig hebben we in de
voormiddag al mooie foto’s kunnen trekken.
Mount Rainier in de wolken
Dan rijden we naar Seattle, naar het hotel voor de laatste twee nachten
aan de Seatac luchthaven. Onderweg naar hier passeren we vele krampjes langs de
weg die vuurwerk verkopen, de vorige dagen hebben we er ook al veel gezien.
Dineren doen we bij Jack in the Box, gelijkaardig als McDonalds maar dan met
betere kwaliteit. ’s Avonds in ons hotel horen we dat er een massa vuurwerk
wordt afgestoken voor de nationale feestdag. Maar van hieruit zien we er niets
van. We gaan dan maar slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten